Cukrem na papierze

Debiutancki tomik poezji uczennicy Gimnazjum nr 9 im. Noblistów Polskich w Koszalinie. Biorąc pod uwagę wiek autorki strofy niezwykle dojrzałe, ciekawe metafory. Całość godna polecenia.

Pory miłości

Dopiero przecież była wiosna.
Dopiero z tobą rozkwitłam.
A już chcesz dowód,
już chcesz owoc
naszego życia.

Dopiero przecież było lato.
Jeszcze nie dawno było wspaniale.
A już wprowadzasz koniec,
wprowadzasz chłód,
wprowadzasz zamęt.

Dopiero przecież była jesień.
Dopiero wierzyłam w nasze kochanie.
A już kłamię siebie
i wciąż siebie,
wspominając nasze rozkwitanie.

Dopiero zaczęła się moja zima.
Dopiero przecież była moja zima.
A już ty na nowo rozkwitasz.
A dla mnie wciąż trwa zima.

Bez ciebie

I trawa była zieleńsza
i niebo błękitniejsze
i chmury były białe i śniegu było więcej.
I słońce bardziej grzało
i noce były ciemniejsze
i trochę mniej bolało
i bardziej zachwycały wiersze.

Mniej słodko pachnie bez
straciły smak truskawki
zwierzęta poszły gdzieś
nie cieszą już zabawki.
I słońca zanikł blask
i noce są zbyt ciemne
i bólu nie koi wrzask
i nic już nie jest piękne.

I niech zamilknie w czas,
kto kocha się szczęśliwie,
bo nie zrozumie nas,
co czekają cierpliwie.