Śmierć Wojownika

Pierwsza część poezji indiańskiej, szósta z kolei pozycja wydawnicza autora. Na stronach tomiku wiersze będące odzwierciedleniem indiańskiej rzeczywistości. Autor z prawdziwą pasją pokazuje świat pełen przygód, nie zawsze tych dobrych, sprawiedliwych. Tomik wzbogacony serią przepięknych rysunków nawiązujących do tematyki wierszy autorstwa Joanny Wójcik (Śnieżko) z Warszawy. Przód okładki – obraz Joanny Wójcik, tył okładki – tekst Piotra Chruślińskiego, administratora Portalu Literackiego „Knowacz”.

ORZEŁ AZTEKÓW

Gdzie jestem?
Dlaczego czuję powiew górskiego wiatru,
przecież powinien roznosić się tu
tylko zapach ognia i trupów?

Co tu się dzieje, Ptaszyno?
Nie słyszę nawet odgłosów bitwy.
Gdzie są moi bracia?
Dlaczego ich tu nie widzę?

Nie płacz już, Maleńka!
Powiedz mi tylko, co tu się stało?
Gdzie są wojownicy azteckich Orłów?
Powiedz mi, gdzie są moi bracia?

Ukochany, oni wszyscy polegli,
gdy Tenochtitlan w końcu upadło.
Więc jakim cudem ja żyję, gdy wszyscy inni polegli?
Czy jestem może przeklęty przez Bogów Otchłani?

Kochany, nie rozpaczaj!
Całe miasto stało w ogniu, a wokoło czaili się wrogowie.
Ja na wpół oszalała z rozpaczy przeszukiwałam pobojowisko.
Zobacz, ręce mam starte do krwi,
ale w końcu, na wpół umarłego ciebie odnalazłam.

To znak od Bogów!
Gdy wszyscy wodzowie polegli,
ostatni wojownik Orła przeżył i wkrótce zerwie się do lotu.
Zobaczysz!
Gdy ruszy do walki, wrogowie znów zadrżą.

Don Juanie, co się stało?
Cały patrol wybito znów na północy.
Dziwne rzeczy opowiada jeden z niedobitków.
Mów, co się dzieje?
Dlaczego jesteś taki blady?

Atakuje nas tylko jeden człowiek.
To niemożliwe!
Nikt nie jest aż tak dobry w walce!
Don Juanie, czy jesteś pewny,
że wszyscy wojownicy Orła polegli?

Dlaczego pytasz o tak dziwne rzeczy?
Przecież sam brałeś udział w szarży,
widziałeś ich ciała po masakrze w Tenochtitlan.

A więc atakuje nas zjawa lub duch,
a ludzi już ogrania strach i przerażenie.
Patrole na północy masakruje wojownik Orła.
Sam jeden, a teraz już i ty panie to wiesz.