Kawiarenka poetycka 5

„Kawiarenka poetycka” - piąta antologia grupy o tej samej nazwie. Na stronach książki zdjęcia, noty biograficzne i twórczość 38 autorów pośród których znajdują się: Tomasz Antosiewicz, Anastazja Basiak, Anna Bednarek, Daniel Chudziński, Katarzyna Dominik, Renata Anna Flis, Renata Giemza, Teresa Grzegorzewska, Teresa Grzywacz, Anita Guzdek, Ewa Kaczmarczyk, Lech Kamiński, Artur Ketz, Izabella Teresa Kostka, Danuta Kowalczyk-Nowak, Katarzyna Krawiecka, Agnieszka Kuchnia-Wołosiewicz, Agnieszka Kuśmierczuk, Wojciech Majkowski, Alicja Miernik, Justyna Maria Miszkowska, Iwona Miżyńska van Eck, Agnieszka Mrozek, Mariola Ochmann, Sonia Pajgert, Jacek Pelian, Agata Rak, Robert Ratajczak, Anna Rausch, Krystyna Anna Szklarczyk, Marcin Świątek, Dariusz Paweł Trybuła, Radosław Tumilewicz, Anna Wiatrak, Ewa Wierzbinska-Kloska, Przemysław Zarychta, Magdalena Zybowska, Adam Żuczkowski. Całość uzupełniają wyróżnione wiersze kilku autorów – także członków grupy. Wstęp do antologii napisali: Katarzyna Dominik, Lech Kamiński. Obraz pt. „Uważaj" (22x28 cm, płyta, akryl, technika mix. 2018 r. – w kolekcji prywatnej w USA) do projektu okładki udostępniła Sonia Pajgert z Odessy. Projekt okładki – Krystyna Wajda

     Dlaczego  Kawiarenka?

     Początki mojego pisania zaczęły się jeszcze na portalu społecznościowym „Nasza Klasa”. Do dzisiaj pamiętam drwiny i wyśmiewania z tego, co drudzy pisali. W moich oczach są to okrutne słowa: Nie pisz, Wróć do gimnazjum. Dlatego na Facebooku postanowiłem stworzyć ‘azyl dla poetów’, gdzie każdy będzie mógł swobodnie publikować bez obawy, że zostanie wyśmiany, obrażony, bądź co gorsza, poniżony.
     Druga sprawa to kultura słowa i zachowania. Założeniem „Kawiarenki poetyckiej” było, jest i pozostanie poprawny styl i właściwe używanie języka polskiego poprzez czytanie innych poetów.
     W naszej „Kawiarence” narodziło się kilkunastu znanych poetów, a nawet światowych, jak Alicja Kubierska. Bywali u nas tacy znakomici literaci jak: Jan Strządała, Jerzy Granowski czy Józef Baran, którzy udostępniali swoją twórczość w grupie.
     Prowadziliśmy w „Kawiarence” niedzielne spotkania
z poezją znanych poetów. Konkursy na najlepszy wiersz czy ilość polubień tekstów.
     Grupa z każdym rokiem rozwija się, co owocuje kolejnymi wspaniałymi inicjatywami, jak chociażby niniejsza, kolejna już antologia.
     Myślę, że „Kawiarenka poetycka” spełniła swój cel. Pozwoliła na zaprezentowanie twórczości wielu poetów piszących „do szuflady”, którzy po raz pierwszy odważyli się pokazać swoją poezję. Poza tym dzięki „Kawiarence” ujawniły się szerokiemu gronu nazwiska ludzi mających już spory dorobek pisarski, a skoro mamy się uczyć, to od najlepszych.

Lech Kamiński


***

     Kiedy zasiadłam do skreślenia kilku słów tytułem wstępu do antologii Kawiarenki poetyckiej cz. 5 poczułam, jakbym otrzymała skrzydła i uniosła się ponad chmury.
     Dlaczego tak się stało? Sama nie wiem, ale wiem, że takiej radości jak wówczas doznałam, już dawno nie czułam w sercu.
     Jest to dla mnie tym bardziej ważne, iż wspólnie z Lechem Kamińskim i Magdaleną Woynarowską administruję tę grupę poetycką, w czym pomagają nam niezastąpieni moderatorzy: Magdalena Dryl i Stanisława Schreuder.
     „Kawiarenka poetycka” powstała 25.12.2010 r. i obecnie liczy ponad 3200 grupowiczów. Jej założycielem jest Lech Kamiński, człowiek, który pomimo codziennej walki z chorobą, o każdy oddech, każdą jakże cenną sekundę życia, nie stracił nic z człowieczeństwa. Przeciwnie, mężnie stawia czoła przeciwnościom i wraz z pozostałymi członkami wkłada całe serce w rozwój grupy.
     Wystarczy rzut oka, by zrozumieć, jak wielka siła drzemie w „Kawiarence”, której członkowie tworzą rodzinę. To taki nasz azyl, schronienie, Arkadia – miejsce, gdzie poezja bawi, wzbudza emocje, emanuje zmysłowością, a także leczy bolączki innych ludzi i świata. Jest gwiazdą polarną dla wędrowców kroczących po omacku w mrokach ciemności.
     Poeci zamieszczający swoją twórczość na łamach „Kawiarenki”, to wspaniałe osoby. Nie płaczą, nie użalają się nad swoim losem, a przecież mają do tego prawo. Są takimi samymi ludźmi jak inni, którzy co dnia ronią morze łez z wyimaginowanego powodu. A kawiarenkowicze nie uginają się nawet pod ciężarem, jaki każdego poranka życie składa na ich ramiona.
     Dlatego, gdy człowiek zatapia się w poezji niniejszej antologii, doznaje całej palety emocji, od śmiechu po łzy, będące bardzo często efektem radości, szczęścia i nietuzinkowego poczucia humoru naszych wspaniałych poetów. To właśnie oni, jak nikt potrafią w kilku słowach, utkanych prostymi myślami wyrazić zamysły wszechświata, wirujące w czasoprzestrzeni.
     Antologia „Kawiarenki poetycka” cz. 5, to antidotum, remedium, kojący przylepiec na rozbitym kolanie dziecka, które przewróciło się grając w piłkę. Jest pocałunkiem matuli, dotykiem kochanka i powiewem letniego wiatru. Jest tym czego najbardziej brakuje ludziom – nadzieją na lepsze jutro.

Kasia Dominik