Dialog

„Dialog” słowa dla Justyny – antologia charytatywna, która powstała z inicjatywy Ewy Kaczmarczyk. W projekcie udział wzięło 46 autorów pośród których są: Barbara Baldys, Aleksandra Baltissen, Dawid Batte, Anna Bednarek, Alina Barbara Błaszczuk, Anna Bojanowska, Bolesław Wojciech Brzuchacz, Janusz Wiesław Budnik, Barbara Ciechowska, Agnieszka Ciszek, Danuta Ewa Dachtera, Katarzyna Dominik, Lidia Dróżdż Alicja Dzwonek-Bujacz, Małgorzata Maria Gaik, Michał Witold Gajda, Tadeusz Hutyra, Barbara Jędryszek, Ewa Kaczmarczyk, Anna Ewa Klimowicz, Ewelina Zofia Klimowicz, Donata Kuprel-Świeża, Karolina Łuszczyna-Nowicka, Beata Mietła, Elżbieta Moskalewicz-Strojna, Helena Murawska-Lenckowska, Danuta Nogawka-Kryszkowska, Dawid Olejnik, Teresa Oskroba, Judyta Pater, Joanna Pąk, Anna Pełka, Ewa Rzepecka, Krystyna Sławińska, Zenobia Stefaniuk, Anna Szklana, Alicja Szymaniak, Marta Świć, Jolanta Świerzowska, Dariusz Paweł Trybuła, Krystyna Wajda, Krystyna Walas Bugajczyk, Joanna Wicherkiewicz, Natalie Wieszczycka, Przemysław Zarychta, Renata Żytniewska. Na kartach książki zdjęcia, noty biograficzne i teksty autorów. Całość upiększona zdjęciami pięknych obrazów Justyny Ciupińskiej z serii pt. „Okno – okiem na świat". Słowo wstępne napisała Ewa Kaczmarczyk. Na końcowych kartach książki Justyna Ciupińska pisze o sobie, ona także napisała posłowie do książki.

Słowo wstępne

„Codziennie należałoby wysłuchać chociażby jednej piosenki,
przeczytać dobry wiersz, zobaczyć wyśmienity obraz i
– gdyby to było możliwe – powiedzieć kilka rozsądnych słów.” ( J. W. Goethe )

     Antologia charytatywna o miłości dla Justyny Ciupińskiej, to „Dialog” dla niej. Gdybyśmy kierowali się tym tytułem w życiu życie byłoby na pewno milsze i ciekawsze. Sztuka wyzwala wrażliwość w człowieku, uwalnia nasze emocje i pokazuje nam piękno.
     Tak właśnie jest z Justyną, w jej „duszy coś gra”. Tworząc piękne obrazy obrazuje nam swoje marzenia, to otwarcie okna na świat. Ma wrodzony talent i cieszy się sukcesami. W życiu są ludzie zakręceni i taka jest Justyna. Otwiera swoje serce na potrzebę chwili w oderwaniu od codzienności, chcąc nam ukazać piękno otaczającego świata. Wtedy zapominamy o problemach czy troskach.
     Ta antologia, to wyprawa w świat poezji o miłości w życiu – dialog, w którym nasza szarość ukazuje piękne słowa płynące z głębi serca. Są to migawki szczęścia zwykłej codzienności. Poeci wykorzystali paletę barw i cieni, by każda chwila była wyjątkowa.
     Publikacja skłania do myślenia i wybrania sobie drogi usłanej dobrem, by stawać się lepszym człowiekiem.
                                                                  Ewa Kaczmarczyk


Posłowie – Justyna Ciupińska

Siłaczka własnych niemocy
 
     Właściwie trudno mi pisać o sobie. Dostrzeganie własnych „trudności” jest specyficznym uczuciem. Zdawałoby się, że to bardzo proste, bo przecież nikt lepiej niż my sami, nie wie więcej o nas, a jednak...
     Od ponad dwóch lat nie chodzę samodzielnie i myślałam, że świadomość utracenia częściowo samodzielności pozbawi mnie na zawsze siły do życia. Tak się nie stało, zrozumiałam, że muszę nauczyć się żyć od nowa. Jak? Tak samo jak dotychczas, tylko szybciej i intensywniej! Rysowałam od dziecka, maluję od dwudziestu lat, co pozwoliło mi na wyodrębnienie z siebie tego co ważne jest w życiu, nieistotne jakim materialnie. Najważniejsze, by móc pokonywać w sobie własną niemoc. Braki w pozytywnym myśleniu, które są nam niepotrzebne, potrafią zepsuć życie.
     Dlatego nauczyłam się uśmiechać, cieszyć każdym drobiazgiem z codzienności, okruszkami szczęścia, gdzie tak naprawdę, znajduję je dookoła siebie. Umiejętności jakie pielęgnujemy w sobie, które nazywamy sztuką często pozwalają nam widzieć więcej, odczuwać intensywniej, czy wypowiadać się swobodniej.
     Tak jak ,,miłość” w utworach poetyckich, tak jak uczucia jej towarzyszące, ludzie tworzą pod wpływem chwili, emocji, traumy, czy szczęścia.
     Antologia, której częścią się stałam, mówi o wrażliwości, o uczuciach głębokich i o pięknie.
     Dziękuję wszystkim cudownym ludziom, którzy wspierają mnie w mojej „niemocy”, którzy są codziennie obok mnie, bliżej lub dalej. Świadomość, że zawsze mogę na nich liczyć, daje mi ogromną siłę i pozwala przezwyciężyć wszystko...