Wspólne słowa na kartach myśli

Wspólne słowa na kartach myśli -  to zbiór poezji Katarzyny Dominik z Dobczyc (małopolskie), Roberta Ratajczaka z Murowanej Gośliny (wielkopolskie) i Dariusza Pawła Trybuły z miejscowości Wiadrów (dolnośląskie). Zbiór twórczości autorów, którzy poznali się za sprawą internetowych grup poetyckich, gdzie publikowali i nadal publikują swoje teksty, gdzie łączy ich wspólna sprawa, wspólne ścieżki. Na kartach książki czytelnik obok wierszy znajdzie słowo wstępne napisane przez każdego z autorów, ich zdjęcia i dość szczegółowe notki biograficzne.

Słowo wstępne - Katarzyna Dominik (fragment)

"Ktoś kiedyś powiedział, zresztą bardzo mądrze, że – każda książka żyje tyle razy, ile razy została przeczytana. Dlatego też przekazując naszą twórczość w postaci tomiku „Wspólne słowa na kartach myśli” w twoje ręce, drogi Czytelniku, pragniemy, abyś czytając poezję zawartą na kolejnych stronicach niniejszego zbioru, pomyślał czasami o nas. Albowiem cudownie jest wiedzieć, że czyjeś życie może stanowić dla innych przykład godny naśladowania. Zatem niech będzie ono drogowskazem dla poszukujących, oparciem dla zagubionych, przesłaniem dla każdego. Tomik ten jest uwieńczeniem naszej wspólnej przygody z wierszami, a słowa i myśli w nim zawarte, ujęte w formie wyjątkowej poezji, są moim życiem utrwalonym na skrawku papieru…"


Pasja tworzenia

Upadek nie jest przegraną,
jest szkołą przetrwania dla tego,
kto posiada w sobie
pasję czystości tworzenia,
którego życie wypełnia miłość
do zapisywania na skrawku papieru
najbardziej skrywanych myśli.

Albowiem życie to mowa serca,
śpiew duszy, pasja tworzenia,
to miłość do słowa pisanego.

Jeśli zamkniemy drzwi do naszych myśli,
zostaniemy pogrzebani za życia.

Bo „myśli” to nic nieznaczące słowa,
dopóki nie poddamy się ich działaniu,
wtedy stają się wszystkim, co mamy.

Wówczas nasze życie przeradza się
w najpiękniejszy cud istnienia,
a „mowa myśli” w pasję do pisania.

Dobczyce, 04.06.2017 r.
Katarzyna Dominik


Cichosza bo to cisza

chciałbym usłyszeć ciszę
by szepnęła co o mej trwodze pisze
gdy spogląda na mnie
chciałbym dotknąć wiatru
chwycić jego gwizd
w którym słowa innych niesione
takie bezbronne na swym życiu skupione
chciałbym zatrzymać czas
w którym zawsze dobiega
młodości koniec bo ciało starość pochłonie
chciałbym być jedną z nocnych gwiazd
by porozmawiać z księżycem
jak on rozumie ciszę
już nie liczę godzin i lat
cisza ma swój cichy świat
nikt jej nie pyta
bo ona zbywa
rozmawia tylko ona z wiatrem
o młodości i starości
o tym co dał i odebrał czas
księżycowi nie mówi dobranoc
bo nie zasypia
tylko ona jedyna gwiazd dotyka
nigdy samotna nie znika
cisza nie błądzi
tylko ona jedyna
samotność pojmuje
szepty innych w swym świecie
zamyka i o życiu snuje
widzi co samotność w swym
kącie knuje

Robert Ratajczak


Na granicy drzew

To niesłychane  
że nadal są jeszcze tu
wielkie jabłonie
jakby to od nich to szczęście szło
i grusze złociste
te, dzięki którym kiedyś wierzono w miłość
i że są jeszcze te kasztanowce
gdzie obok pełno jest kwiatów
i strumyk nieopodal czyściutki płynie
a drzewo życiem tętni
aż ptaki na nim siedzące
wesoło ćwierkają

To niesłychane
że dąb jeszcze stoi w świetle słońca
jak zdrowy człowiek
i że jeszcze dzieci wspólnie się bawią
a dorośli ze sobą rozmawiają

Aby piękna muzyka rozbrzmiała na okolicę
tak aby wszystkich zachwycić

To niesłychane, że nadal jeszcze
wszyscy chcemy żyć w zgodzie
    
Wiadrów, 2012 r.
Dariusz Paweł Trybuła