Cukier rozpuszcza się w bajkach

Dziewiąty autorski zbiór wierszy poetki Alicji Stankiewicz z Gdyni. Książka ukazała się dzięki wsparciu P.H.U. UNIROL Dorota Kulikowska z siedzibą w Grajewie.Autorka pięknie wypowiada się w tekście na drugiej stronie okładki:

pozwól mi życie pozostać sobą
czystą jak wiosenny deszcz
on ma radość bytu
każdorazowo gdy pada
ja mam swoją jedyną
od dnia narodzin
oddycham tęsknię
ronię łzy – raz szczęścia
raz rozpaczy
ale nadzieja jest silniejsza
– prowadzi do gwiazd

zostaw mnie życie z moim życiem
w jego uścisku z jego czułością
obdarowujesz snami marzeniami –
spraw abym w ich deszczu
nie zapomniała kim jestem


***

życie nie było moim własnym pomysłem
mimo to ostatnio bardzo lubię długowieczność
jako boże dzieło zaparłam się w siódmych drzwiach
ale Black River podobno ma już zapisaną moją nieobecność
 
mój ziemski byt ma czelność być prawdziwy
i tak człowieczy że aż pamięć przywoływać strach
mądrość mówi że powinnam tej podróży zwolnić tempo
konfrontować je z biletem i cierpliwie uczyć się ostatnich prawd
 
lecz prawdziwie ludzka choć przekorna jaźń
i przejęta po najlepszych przodkach kropla wiary
mówią bardzo jasno że powinnam tutaj jak ta skała trwać
bo przez padół łez przerzucona ta jedyna kładka do mojego raju
 
 
samotność na krawędzi życia
 
świat marnieje w ciemności
która rozcieńcza ostrość zdjęć
pozostałego ci jeszcze czasu
podstępnie wyłącza dźwięki
 
przemykasz obok tajemnicy istnienia
studzisz przywiędłe namiętności
z których zrezygnowałaś kiedyś
jak inne z sukienek zbyt obcisłych
 
z resztkami nadziei rozglądasz się za kimś
kto weźmie cię za rękę i zamknie
okrutny krzyk bezsilności