Zbuduję szklany dom

Debiutancki zbiór wierszy, niezwykle dojrzałych pod względem treści i formy biorąc pod uwagę wiek młodego autora z Lubania (dolnośląskie). We wstępie dedykacja: „Rodzinie, przyjaciołom, a w głównej mierze p. Reni Czuj – mojemu największemu autorytetowi, a także Sylwii i Oldze za głęboką wiarę od początku.”

nie nie kocham tak…

odwracasz się i czuję jak
cały ten świat zrobiony ze szkła –
tłucze się i pęka

a więc odeszłaś – nie ma cię
pokaleczony słucham
eksplozji serca

nie nie kocham tak
jak kochać można
i nie tak
jak tego bym chciał

ale odchodzisz –
szalony pomysł mam –
zamknąć się
wśród czterech ścian

myśli biegną za tobą
ciało zostało –
ponownie czuje się winne

tak jestem zły
lecz nie tak
jak chcieliby tego inni

po jednej stronie już tylko
skrzypienie łóżka
i jeden pourywany oddech

potrzebowałaś mnie
lecz nie na tyle
by odejść godnie…


zapytaj mnie inaczej

zapytaj mnie inaczej –
nie o to co czuję
tylko ile zrobiłem

zapytaj mnie rano
choć późnymi wieczorami
chodzi się bardziej zakochanym

zapytaj mnie w nagości
gdy pozbędę się
wszelkich złudzeń
i jeżeli twoje ciało
odpowie tak samo –
zrozumiemy się bliżej i czulej

zapytaj mnie inaczej –
nie o to dlaczego płaczę
tylko o to jak
uszczęśliwić mnie możesz

odpowiedz mi prościej
lub chociaż w ogóle –
bądź na tak
bądź na nie
nie baw się w zbłąkaną kulę

bądź mi kim zechcesz
lecz nie spraw
byś była mi nikim

bądź kim zechcesz
lecz nie prowokuj    
bym „został niczyj”