A w tle Koszalin... dzieciom

Książka dla dzieci napisana zarówno wierszem jak i prozą, a na jej kartach Mewa Skrzeczka, książkowe zakładki, opowieść o Kamiennych Kręgach, historia niezwykłego stroju Krakowianki, pory roku, łabędź w parku Książąt Pomorskich, gołąb przy Ratuszu, dobry smok, wiersz o kotkach i wiele innych ciekawych przygód jakie przygotowała dla młodych Czytelników autorka. Całość upiększona rysunkami zarówno w kolorze jak i grafiką w wersji czarno-białej. Jest to niezwykła podróży w tle której przewija się piękne miasto Koszalin i jego okolice.
Ilustracje: dzieci z Przedszkola nr 3 w Koszalinie, grupa V, oraz dzieci z Kółka Plastycznego Klubu Garnizonowego w Koszalinie pod opieką pani Beaty Proborszcz.

Byłam

Jak krasnal ze snu dziecka byłam
jeszcze wczoraj,
z trawą grałam w zielone
i z żabką nad stawem.
Jak się masz? – mówiłam.

Czy bocian chodzi
w butach czerwonych?
Z koniczynek wiłam wianki
wczoraj jeszcze...

Dzisiaj wnukom opowiadam
o Królu Traw,
o tym, jak grają świerszcze,
o dmuchawcach,
co szybko tracą swe korony,
a wiatr je na wszystkie
strony świata rozwiewa.

I snują się ciche,
maleńkie wspomnienia,
melancholijne, figlarne,
zazdrosne o dziecięce olśnienia.

Kamienne kręgi koło Koszalina (fragment)

Koszalin, moja Mała Ojczyzna. Urocze miasto, położone u podnóża Góry Chełmskiej, z wieżą widokową mieszczącą się w zabytkowej latarni morskiej, z której w pogodny dzień widać morze. Lasów koło Koszalina jest w bród.
Mamy tu Domek Kata z XIV wieku, resztki murów obronnych, drzewo wisielca - mówią też, że to drzewo czarownic. I piękny park mamy, co sprawia, że miasto jest zielone i piękne. Kto raz przyjdzie - powraca.
Ale chcę zachęcić do odwiedzania koszalińskich lasów koło Mostowa i Grzybnicy. Tam oprócz grzybów, jak sama nazwa mówi - Grzybnica, znajdują się Kamienne Kręgi. Różnie się o nich opowiada, że to kamienie z kosmosu zrzucone przez UFO, że to cmentarzysko naszych przodków, itp. Nieważne. Na pewno jest to miejsce tajemnicze, pełne mocy i niepokoju. Kamienie białe kręgu emanują ciepłem, czarne są zimne i mroczne.
A może było tak…? Przed wiekami mieszkała tam wiedźma-wróżka. Dobra wróżka. Toczyła wojnę ze złym, zepsutym do cna Wojem - tak go nazywano, który znęcał się nad każdym, kto mu podpadł. A najbardziej miał na pieńku
z ową wróżką, która pomagała wszystkim. Nad nią właśnie znęcał się Woj. Przyjacielem zaś jej był mały, garbaty karzeł, dobry i uczynny. Kiedyś, jadąc na koniu Woj spotkał karła. Koń się wystraszył i go zrzucił. Za to Woj zakatował karła. Wróżka-wiedźma z zemsty podłego Woja zamieniła w czarny kamień, a ciało karła w biały…