Rymowanki ze starego pamiętnika

"Rymowanki ze starego pamiętnika" – zbiór wierszy Stefanii Krawiec z miejscowości Wleń. Całość podzielona na kilka tematycznych rozdziałów. Każdy wiersz dedykowany imiennie bliskim i znajomym, których autorka spotkała na swoim życiowym szlaku. Na pierwszych stronach książki dedykacja: Z dedykacją kuzynom z rodzin: Błoszczuk, Fauzak, Gambuś, Gochna, Mróz, Wojtas. Całość ozdobiona delikatnymi grafikami na bazie zdjęcia z obiektywu Krystyny Wajda.

Nie jestem
Krystynie Gambuś

Nie jestem poetka
lecz ze wsi dziewczyna
co w jednej ręce widły
w drugiej pióro trzyma

Codziennie rano
osiem krówek doję
wyrzucam obornik
i koniki poję...

I bardzo kocham
swoje wiejskie życie
i nie wiem dlaczego
mi nie wierzycie
     

Traktor
Jurkowi Gambuś

Tam za lasem na traktorze
Janek czarną ziemię orze.
Traktor szumi, traktor śpiewa,
a wtórują las i drzewa...

Za traktorem biegną dzieci,
każde słowo z wiatrem leci.
Dziwy, dziwy nad dziwami,
ziemia kładzie się skibami.

Janek siedzi jak na tronie,
gdzie gospodarz i gdzie konie?
Konie w stajni – odpoczywają
dobrą sytuację one mają…

I jak widać w mojej wsi
nowoczesność otworzyła drzwi.


O mnie
Marianowi Czarnemu – sąsiadowi z Grudzy

Mówią o mnie, że jestem dziwaczna
charakterem i sposobem bycia...

Mówią o mnie, że jestem pokraczna
swą figurą i sposobem tycia…

Ale co mi tam? Nieważne!

Do mnie garną się baby niechciane
i przychodzą dzieci niekochane.

Do mnie łaszą się bezpańskie psy
głodne koty podchodzą pod drzwi.

Co dzień przyjdzie sąsiadka zza ściany,
kawkę razem pijemy, gadamy.

Przybiegają sąsiadów dzieci,
mówią do mnie: „cześć ciotka, jak leci?”.

I nie robi im żadnej różnicy
moja tusza w za wąskiej spódnicy.

One także w nosie to mają,
żem dziwaczka, jak ludzie gadają.